Πάνω που νομίζεις ότι μπορείς να πείς: σε ξέχασα, έρχεται η ανάμνηση ή συμβαίνει κάτι, συνήθως μικρό κι ασήμαντο για να ανοίξει ένα ντουλάπι και να πλημμυρίσουν όλα, να γίνουν υγρά από τις θύμησες μιας ζωής που κάποτε την είπες "ζωή μου".
Ο χρόνος είναι το μεγάλο μας βάσανο. Ποτέ δεν μπορούμε να τον μετρήσουμε για να τον ξεπληρώσουμε. Προσπαθούμε να τον αγοράσουμε και να τον πουλήσουμε. Να τον αλλάξουμε. Καμιά φορά δοκιμάζουμε να τον θεραπεύσουμε και να μας θεραπεύσουμε. Κάποτε πετυχαίνει.
Όταν δεν έχεις διέξοδο μπορείς να μείνεις μόνο μ' αυτό που υπάρχει τώρα. Κι αυτό είναι από μόνο του μια πόρτα ανοιχτή. Σαν εκείνες με τα σύγνεφα του Magritte.
Ο χρόνος είναι το μεγάλο μας βάσανο. Ποτέ δεν μπορούμε να τον μετρήσουμε για να τον ξεπληρώσουμε. Προσπαθούμε να τον αγοράσουμε και να τον πουλήσουμε. Να τον αλλάξουμε. Καμιά φορά δοκιμάζουμε να τον θεραπεύσουμε και να μας θεραπεύσουμε. Κάποτε πετυχαίνει.
Όταν δεν έχεις διέξοδο μπορείς να μείνεις μόνο μ' αυτό που υπάρχει τώρα. Κι αυτό είναι από μόνο του μια πόρτα ανοιχτή. Σαν εκείνες με τα σύγνεφα του Magritte.
μου λείπεις περισσότερο όταν σε ξεχνάω.
ΑπάντησηΔιαγραφή