26.4.10

silent is the wind (that carries us)

Η αρχή της εμπειρίας.
Εκείνοι οι κρουστοί ήχοι. Μια έκπληξη. ΓέλιαΣιωπέςΑναστεναγμοί. Ένα μαζί.  Μερικά χιλιόμετρα από βήματα. Ένας παράξενος χορός. Ο ίδιος ή ένα άλλος όχι και τόσο παράξενος χώρος. Μια συνάντηση για να μιλήσεις χωρίς λόγια γι' αυτά που μας ενώνουν. Γι' αυτά που μας λείπουν.

Μερικοί άνθρωποι.

Η χαρά της παρουσίας.

Όμως θέλουμε και το μετά. Το μυαλό σκέφτεται το μετά.
Τι γίνεται μετά την εμπειρία; Κάτι χάνεται στην μετάφραση; Στην μεταγραφή;

Η εμπειρία είναι εγγραφή. Αν δεν έχουμε αδιαφορήσει. Αν είμαστε εκεί. Ολόκληροι.
Κι εμπειρία έχει εγγραφεί. Όντας εκείνη που μας άλλαξε για πάντα. Μ' έναν τρόπο που δεν μπαίνει σε λόγια και φόρμες. Αυτό που ζήσαμε θα μας πάει στο μετά. Όποιο κι αν είναι.


Και Μετά; Και Μετά; (ρωτάει το παιδί που θέλει να μάθει τη συνέχεια)

Μετά... ποιός ξέρει μετά;
Μετά ίσως και να υψώσουμε τα μάτια μας στον ουρανό σαν μια πρόποση στα άρρητα. Σαν ένα ευχαριστώ. Με τη θλίψη ενός χωρισμού που είναι μια στάση στη διαδρομή μέχρι τα χνάρια μας να ξανανταμώσουν σε μια αναγνώριση που έχει αναπόφευκτα μια χροιά "αρχαιοπρεπή".

(μουσική επένδυση: ένας άνεμος σιωπηλός)

Υ.Γ. Ευχαριστώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου