15.7.10

μεταβάσεις

Μεταβαίνω θα πει να ξεκινάς από κάπου και να φτάνεις κάπου αλλού. Ορισμός εκτός λεξικού.

Κυκλοφορώ μόνο με τα μέσα. Μαζικής μεταφοράς. Κι όχι μόνο. Όχι έξω. Μέσα μου σα να προσπαθώ να φτάσω κάπου. 

Σήμερα με πήρε λίγο ο ύπνος στο λεωφορείο, λίγο πριν φτάσω. Δευτερόλεπτα ήταν. Ανάμεσα στα δευτερόλεπτα είδα εκείνο το αγόρι που έστειλε μια συλλογή ποιημάτων σ' έναν εκδότη ενώ ήταν ακόμη μαθητής με την ελπίδα και την πίστη ότι θα τα καταφέρει. 

Αναρωτήθηκα από που το ξεκίνησα και που το προορίζω. Φοβήθηκα μην κατέβηκε μόνο του σε καμιά στάση. Θυμήθηκα κι κείνο τον παιδικό εφιάλτη - τώρα που γράφω μ' επισκέφθηκε ξανά - που έμενα εγώ στο λεωφορείο και κατέβαινε η μητέρα μου με τον αδερφό μου. Τότε που ρίχναμε δραχμές σ' ένα πλαστικό κουτί με μια σχισμή κουμπαρά - ένα σχεδόν ό,τι προαιρείσθε αντί των εισιτηρίων. 

Σκέφτομαι. Και καμιά φορά είναι πρόβλημα. 

Σκέφτομαι ότι όλη μας η ζωή είναι μια μετάβαση. Από την αρχή στο τέλος της. Από τη μια μέρα στην άλλη. Από τη μια ανάσα στην επόμενη. 

Μεταβαίνει κανείς στην ενηλικίωση, στην συνειδητοποίηση, στην ελευθερία, στην χαρά αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα. Τίνι τρόπω; Ο καθένας με τα δικά του μέσα και από το δικό του δρόμο.
Νομίζω κι ελπίζω ότι υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος για να συμβούν όλα τα πράγματα. Θέλει υπομονή και εμπιστοσύνη και να αφεθείς. Στη ζωή και στις μεταβάσεις της.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου