ΜΕΣΑ

Πήγα στο ΜΕΣΑ μια μέρα πριν φύγω από την Αθήνα. Έφυγα από την Κ. και κατηφόρισα προς το Παλλάς χωρίς συγκεκριμένες προσδοκίες, ίσως επηρεασμένος από αυτά που είχα ακούσει και διαβάσει, ίσως γιατί οι προσδοκίες μας αφήνουν πάντα με μια πίκρα. 

Η εμπειρία είναι κάτι που βιώνεται διαφορετικά για τον καθένα ακόμη κι αν είναι ταυτόχρονη. Δε θέλω να παρουσιάσω την παράσταση ή τη δομή της ή να περιγράψω αυτό που συμβαίνει ή δεν συμβαίνει στην αίθουσα. Εμένα με γέμισε με κάτι που δεν μπορώ να το βάλω σε λέξεις. Η δυνατότητα ν' αλλάζω θέσεις και καρέκλες μέσα στην αίθουσα αλλά και το να βγαίνω όποτε θέλω, πέρα απ' το ότι με έκανε να αισθανθώ μέρος της χορογραφίας - που μάλλον ήταν κι από τους στόχους του Παπαϊωάννου - με έκανε να σταθώ απέναντι από τον εαυτό μου και να με παρατηρήσω από πολλές διαφορετικές γωνίες. Εμένα και την παράσταση επί σκηνής. 

Κατά τη διάρκεια σημείωνα τις ανάκατες σκέψεις που μου ερχόντουσαν και που ακολουθούν. [Και μια μικρή (ανώφελη) συμβουλή: μπείτε ΜΕΣΑ. Αξίζει τον κόπο.] 

Σκέψεις και σημειώσεις από την αίθουσα του ΜΕΣΑ.

Είμαστε μια συνεχής κίνηση
επαναλαμβανόμενη 
που γεννά συναισθήματα 
                      μόνο και μόνο 
     επειδή 
επαναλαμβάνεται
 

Περιμένουμε κάποιον να μας δει 
                              για να γίνουμε ορατοί

Η επανάληψη έχει ασφάλεια 

(ή η ασφάλεια έχει επανάληψη;)

Η συνήθεια έχει ασφάλεια

Η ασφάλεια έχει μοναξιά

Η μοναξιά έχει επανάληψη

Η τελετουργία έχει επανάληψη

Όλοι υποφέρουμε
               εντός ( ή ΜΕΣΑ μας) 

 

Ένα χάδι θα τα άλλαζε όλα

Η σταγόνα πέφτει για χρόνια 
μέχρι να διαβρώσει τον βράχο - η επανάληψη μπορεί να σε διαλύσει.


Η προσμονή είναι αυτή που χτυπάει στο στομάχι

(Εγώ θα είχα γυρίσει πίσω σε κάποια από αυτές τις διαδρομές - σπάνια είμαι τόσο συγκεντρωμένος.)


Ακόμη και το πιο ασήμαντο περιμένει την προσοχή σου για να το κάνεις σημαντικό. Να είσαι παρών. Να είσαι ΜΕΣΑ σ' αυτό που κάνεις. 

Υπάρχει πάντα κάποιος να σώσει το ποτήρι; 

Κάποια πρωινά θέλω απλώς να με καταπιεί το κρεβάτι μου. 

Όχι άγκυρες. 

Δεν αρκεί να περιμένεις κάτι να συμβεί. Πρέπει και να μπορείς να το δημιουργήσεις , να το προκαλέσεις. 


Η αδράνεια ξυπνά την επιθυμία. 

Όλα περνούν 

και καμιά φορά ξαναπερνούν

ήθελα να φτάσω κάπου μέσα μου για να φύγω
αλλά 
το ζήτημα είναι να είμαι
ΜΕΣΑ μου


Η ζωή θα συνεχίζεται με ή χωρίς εμάς. 

30/4/2011 ΜΕΣΑ. Θέατρο Παλλάς

tank

Σκέψου ότι είσαι ένα σκεύος. 

Και κουβαλάς κάτι πολύ σημαντικό. 

Που δεν ξέρεις τι είναι.

Και πιάνει βροχή.

Και ξεσπάει πυρκαγιά.

Κι ανοίγουν οι σφραγίδες της αποκάλυψης. 

Η μία μετά την άλλη.

Κι εσύ πρέπει να διαφυλάξεις αυτό που κουβαλάς. 

Να μη στο κλέψουν. 

Να μη το χάσεις.

Να μη σε σπάσουν.

Κάποιος τρόπος θα πρέπει να υπάρχει. 

Και θα πρέπει να τον βρεις. 

Και να τον θωρακίσεις.

μόνο για σήμερα

Χθές είδα ένα όνειρο, ήμουν πάνω στη σκηνή, τη σκηνή μου, κι ήταν σα να χόρευα. Πετούσα, για την ακρίβεια. Πετούσα. Βγαίνοντας τυλίχτηκα με ένα μανδύα άλικο - κι ήμουν ένας άλλος. 

Τώρα ξέρω. Όχι απ' το όνειρο. Στα όνειρα δεν υπάρχει γνώση. Καμιά φορά η απόγνωση σε εικόνες. Ξέρω ότι κάποια στιγμή θ' ανοίξει ένας χείμαρρος από μέσα από την παλάμη μου και θα τρέχουν λέξεις κι όνειρα. Τα μάτια μου θα δακρύζουν σταθερά σα να ξεπληρώνουν το χρέος τους προς το στήθος μου. 

Μόνο που δεν ξέρω πότε. Μέχρι τότε προσπαθώ να θυμάμαι το "Μόνο για σήμερα".

χαρτοκοπτική

Του άρεσαν τα ψαλίδια. Γιατί είχαν δύο κομμάτια μέταλλο σχεδιασμένα να κόβουν μαζί. Του άρεσε η συνεργασία αυτή. Περισσότερο του άρεσε η χρήση τους βέβαια. Σε στιγμές διαύγειας ήξερε. 

Μια θλίψη τον πλημμύριζε που ήθελε να της κόψει τη φόρα. Να της κόψει το δρόμο. Δεν τα κατάφερνε όμως κι έτσι έκοβε διάφορα άλλα. Έκοβε πολύχρωμα χαρτάκια για να χαρεί. Έκοβε ανθρώπους από τη ζωή του. Έκοβε τις επιθυμίες του και τις σκόρπιζε στο πουθενά. Έκοβε χάρτες και χώρες και θάλασσες. Έκοβε μανιωδώς.

Όταν είδε ότι δεν είχε τίποτε άλλο να κόψει, τίποτε άλλο ν' αποχωριστεί, τίποτε άλλο να καταστρέψει, ήταν διαυγής. Ήξερε. Ότι το μόνο που ήθελε ήταν να μοιραστεί. Τη ζωή του. Τα όσα κράταγε 
μέσα του.

14.9.2010

σημείωμα που δεν αναρτήθηκε ποτέ (ως τώρα)

Απόψε τα κατάφερα. Δεν είχα κλειδιά, κάπου τα ξέχασα. Είναι οι χαραμάδες ανάμεσα στα χαμόγελα και τις λύπες που σ' αφήνουν να μπείς. Εκεί είναι πάντα ξεκλείδωτα. Κι έτσι μπήκα. Ανοίγοντας βρήκα το άρωμά σου στα χέρια μου να κάθεται χωρίς καμιά εξήγηση ή προφανή ανάμνηση της παρουσίας του. Δεν ξέρω αν είναι για μένα ή για σένα που ήρθε. Ξέρω πως θα φύγω σύντομα μέσα στις λέξεις μου. Έχω πολύ δρόμο να διανύσω. Μεγάλες εκτάσεις να καλλιεργήσω. Κι αυτή την τεράστια απόσταση να καλύψω έξω απ' τα όλα. 

9.1.2011

at night

Τις νύχτες, όταν κοιμούνται βαθιά, πάω δίπλα τους κι ακούω τις ιστορίες τους. Όνειρα δεν βλέπει κανείς τους. Μονάχα οι ιστορίες ακούγονται στη σιωπή, άλλοτε σαν αμυχές κι άλλοτε σαν πληγές ακόμα ανοιχτές. Για λίγο τις κάνω δικές μου κι έπειτα τις ακουμπώ προσεκτικά στο προσκεφάλι τους όπως ήταν ακριβώς, χωρίς να έχω αλλάξει ούτε μια λέξη, ούτε ένα κόμμα. Καμιά φορά μπαίνω στον πειρασμό να μοιράσω αλλιώς τις ιστορίες, ίσως αυτό να'ναι δικαιοσύνη σκέφτομαι, αλλά και πάλι η δικαιοσύνη είναι κάτι σχετικό. Έτσι μόνο ακούω. Και κάθε φορά εκπλήσσομαι. Και θυμάμαι πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται κι ότι βαθιά μέσα σε κάθε ύπνο υπάρχει κάτι που λαμποκοπάει. Αρκεί να το δεις. Αυτό αξίζει.

a cloud for your thoughts

Πάνω που νομίζεις ότι μπορείς να πείς: σε ξέχασα, έρχεται η ανάμνηση ή συμβαίνει κάτι, συνήθως μικρό κι ασήμαντο για να ανοίξει ένα ντουλάπι και να πλημμυρίσουν όλα, να γίνουν υγρά από τις θύμησες μιας ζωής που κάποτε την είπες "ζωή μου". 

Ο χρόνος είναι το μεγάλο μας βάσανο. Ποτέ δεν μπορούμε να τον μετρήσουμε για να τον ξεπληρώσουμε. Προσπαθούμε να τον αγοράσουμε και να τον πουλήσουμε. Να τον αλλάξουμε. Καμιά φορά δοκιμάζουμε να τον θεραπεύσουμε και να μας θεραπεύσουμε. Κάποτε πετυχαίνει.  


Όταν δεν έχεις διέξοδο μπορείς να μείνεις μόνο μ' αυτό που υπάρχει τώρα. Κι αυτό είναι από μόνο του μια πόρτα ανοιχτή. Σαν εκείνες με τα σύγνεφα του Magritte.

fridge magnet

Έφτιαξε μια λίστα και την κόλλησε στο ψυγείο. Δίπλα στη λίστα του supermarket. Ήταν κάποια από αυτά που θα 'θελε να θυμάται. Κι αν τύχαινε κανείς να ανοίξει την πόρτα του ψυγείου μπορεί να διάβαζε στα κλεφτά καμία κι ίσως έτσι τον γνώριζε καλύτερα. Κι ίσως έτσι κάτι μικρό κάπου μέσα ν' άλλαζε.   

Χρωστάμε στα πράγματα που ξεκινάμε ένα τέλος όπως χρωστάμε στις προτάσεις μια τελεία. 

Ωφείλουμε στον εαυτό μας αγάπη και ευγνωμοσύνη. Και να τον πάμε εκεί που θέλει να πάει, όπου κι αν είναι αυτό.

Το να εκτεθείς σημαίνει να ρισκάρεις. Να γίνεις ευάλωτος. Να ξεπεράσεις το φόβο του πόνου (του πόνου που κάποτε έζησες και φοβάσαι ότι θα ξαναζήσεις). 

Αν αρχίσεις να δρας δεν έχεις χρόνο για δεύτερες σκέψεις.  

Είναι συγκινητικό να βλέπεις κάτι ή κάποιον ν' ανθίζει.

Δεν έχεις ν' αποδείξεις κάτι σε κάποιον. Ούτε σε σένα.

Μη φοβάσαι το λάθος. Το δικαιούσαι.

Να τολμάς. 

Να μη φοβάσαι τους ανθρώπους.

Η γνώμη των άλλων έχει την αξία που της δίνεις.

Το ότι δεν συμβαίνει κάτι δεν είναι τιμωρία από κανέναν. 

Η επιβεβαίωση είναι πάντα κάτι που γίνεται από μέσα προς τα έξω. Ποτέ το αντίστροφο.

Να αγαπάς και ν' αφήνεις τους άλλους να σ' αγαπούν.

Να μην το βάζεις στα πόδια.

Δεν υπάρχει ποτέ μια όψη. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα. 

Προσπάθησε να μην κάνεις τα ίδια λάθη. 

Να μην απολογείσαι γι' αυτό που είσαι. Να μην λυπάσαι τον εαυτό σου. 

Λάβε τα μέτρα που θεωρείς αναγκαία. 

Να εφευρίσκεις λύσεις. 

Να συγχωρείς τον εαυτό σου. Να μην τον τιμωρείς. 

Να είσαι ανοιχτός και μετά να επιλέγεις. 

Να δίνεις δεύτερες ευκαιρίες. 

Να μη φοβάσαι να πείς αυτό που σκέφτεσαι. 

Να μη σε νοιάζει πάντα το γιατί.

Ministry of Time

Αγαπητέ / Αγαπητή ... , 

όπως ίσως θα έχεις ακούσει, ο χρόνος πραγματικά δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο μια απειροελάχιστη κίνηση από την μια στην άλλη στιγμή. Κι έτσι κάτι γλιστράει προς τα πίσω και κάτι ξεφεύγει προς τα μπρός, οι δύναμεις τους είναι ίσες κι έτσι εσύ μένεις στο παρόν. Σαν ακίνητος. 

Έμεις όμως βρήκαμε έναν τρόπο για σένα να μετράς αυτά που έφυγαν προς τα πίσω και σχηματίζουν ένα συνεχώς αυξανόμενο βουναλάκι. Και για να σε διευκολύνουμε σου δώσαμε την επιλογή να μπορείς να τα σκαλίζεις και να τα ψαχουλεύεις. Έτσι θα τα βρείς τοποθετημένα τα όσα έζησες σε ενότητες των 365 ημερών και κάποια σε ενότητες των 366, κοινώς ανά έτος. Αν επιθυμείς περαιτέρω διαχωρισμό σε μικρότερες ενότητες (όπως μήνες, μέρες, ώρες, στιγμές) σου δίνεται η δυνατότητα να τον κάνεις μόνος σου.  Κατά τη χρήση της υπηρεσίας κάποια τμήματα του αρχείου μας μπορεί να μην είναι εύκολα 'ή εξ ολοκλήρου προσβάσιμα καθώς και να μην εμφανίζονται στις αναζητήσεις σου.

Να σε ενημερώσουμε επίσης ότι έχεις την επιλογή  να βάλεις ξέχωρα από τα υπόλοιπα κάποια πράγματα που θέλεις να βρίσκεις πιο εύκολα (βλ. Μενού Αγαπημένα). Δυστυχώς δεν μπορείς να πετάξεις τίποτα από όλα αυτά, αλλά μην ανησυχείς η υπηρεσία μας παρέχει άπλετο χώρο. Φυσικά σου δίνουμε την επιλογή κάποια να μπορείς τα "ανακυκλώσεις", κοινώς να τα μετουσιώσεις σε κάτι χρήσιμο. Ακόμη κάποια μπορείς να τα κλείσεις σε αποθήκες και να προσπαθήσεις να τα ξεχάσεις - εμείς δεν σου εγγυώμαστε την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος. 

Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη διαχείριση των ετών και του χρόνου διάβασε το παράρτημα "Προσωπική Εργασία".

Η υπηρεσία μας επίσης κρατάει αρχείο με όλα αυτά που έχεις πεί ότι θ' αλλάξεις κατά καιρούς. Σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής σου. Επίσης παρέχουμε ένα back up αρχείο με τις ετήσιες δεσμεύσεις, αλλιώς γνωστές ως "new year resolutions", της τελευταίας δεκαετίας. Καθώς λοιπόν πλησιάζει το τέλος αυτού του χρόνου μπορείς σε αυτό το αρχείο να δημιουργήσεις υποκατηγορία για το 2011. Το αρχείο θα το βρείς στο μενού "Δεσμεύομαι". Η υπηρεσία μας φυσικά είναι πολύ διακριτική και για λόγους ασφαλείας, πρόσβαση σε αυτά τα αρχεία παρέχεται μόνο σ' εσένα.

Να σου υπενθυμίσουμε τέλος ότι δεν χρειάζεται κάποια ενεργοποίηση της υπηρεσίας και παρέχεται χωρίς κάποιο επιπρόσθετο κόστος. Επίσης ότι σε περίπτωση που είτε λόγω δικής σου  κακής χρήσης και ευθύνης, είτε χάρη σε αστάθμητους παράγοντες (ασθένειες, κλπ) διαγραφούν ή χαθούν ολικά ή μερικά τα δεδομένα η υπηρεσία μας δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη.

Σου ευχόμαστε να δημιουργήσεις άφοβα ένα μεγάλο "βουναλάκι" με εμπειρίες για το έτος 2011 και είμαστε στη διάθεση σου όλο το 24ωρο, κάθε μέρα της εβδομάδας.

Φιλικά, 

Υπηρεσία Αρχειοθέτησης & Απολογισμού

Τμήμα Προσωπικής Μνήμης

Υπουργείο του Χρόνου

gift

Ήταν σαν κάποιος να έκοβε δρόμο ανάμεσα σε άπειρους κισσούς και κλαδιά κι αγριόχορτα και να ξέφευγε από τις παγίδες και τα αδιέξοδα μικρά κι ανέλπιδα δρομάκια. 

Κι έπειτα όταν τελείωσε το ταξίδι αυτό ήταν σαν να σου επιστρεφόταν κάτι που σου είχαν κλέψει τόσο παλιά που δεν θυμόσουν καν ότι κάποτε σου ανήκε. 

Καμιά φορά όμως μένουν και μερικές απορίες 

όπως


τι γίνεται μετά;
τι γίνονται τα δάκρυα σαν μεγαλώσουν; 
τι γίνεται όλη αυτή η ζωή;