Την υπέρβαση δεν στην έμαθε κανείς. Λογικό. Κι αναμενόμενο. Μπορεί κάποια στιγμή να την έκανες αλλά μάλλον δεν ήξερες τι είναι αυτό που έκανες κι ίσως να μην είχες και την ορολογία διαθέσιμη για ν' ανατρέξεις στις πράξεις σου. Κι έτσι ακόμη και τώρα να την αγνοείς.
Δεν με πειράζει να μην την έχεις κάνει, γιατί πρώτα - πρώτα το κάθε τι σ' αυτό το σύμπαν δικαιούται να υπακούει στη δική του νομοτέλεια και να έχει τους χρόνους του. Τον χρόνο που θα συμβεί και που θα καταργηθεί ενδεχομένως. Ούτε με ενοχλεί και να αγνοείς την ύπαρξη της. Κι έπειτα ποιός είμαι εγώ που θα σε κρίνω και θα σου πω τι με πειράζει.
Όμως δεν το μπορώ να νομίζεις ότι την έχεις κάνει τη ρημάδα την υπέρβαση. Και σαν πρόσθετα υπερβαίνων να χρίζεσαι και να παρουσιάζεσαι σπουδαίος. Σε γελάσανε ή μάλλον γελάστηκες. Με πειράζει αυτό. Μη νομίζεις, κι εγώ από το ίδιο υλικό είμαι φτιαγμένος.
Μου αρκεί - προς το παρόν - να θες να υπερβείς - και όχι να υπερβάλλεις. Να υπερβείς τι, θα με ρωτήσεις τώρα. Αυτό όμως το ξέρεις εσύ. Και πάντα το ξέρεις ακόμη κι όταν είναι άρρητο. Κι όταν το έχεις παρατηρήσει έχεις διανύσει ήδη τη μισή διαδρομή. Και το να φτάσεις στο τέρμα βαραίνει εσένα απόλυτα. Είναι μια ευθύνη όλη δική σου. Δωράκι.
Δικαιούσαι πάντα να βουλιάζεις όσο θες εσύ στα βαλτοτόπια της συνήθειας σου. Σ' αυτή την περίπτωση όμως, εμένα, κάνε μου τη χάρη κι άσε με απέξω. Έχω τα δικά μου εγγειοβελτιωτικά έργα να αποπερατώσω. Κι όταν τα τελειώσω δικαιούμαι να περιμένω,
- όχι να περιμένω -
να ελπίζω
- ούτε να ελπίζω -
να εύχομαι ότι θα συναντηθούμε, ότι θα υπερβούμε.
Κι ίσως τότε να αξιώνω να υπερβείς.
Κι ίσως τότε να 'χω ετοιμάσει έναν λειμώνα.
Κι ίσως κι εσύ να 'σαι ολάνθιστος.
Κι όλες αυτές οι παράξενες λέξεις όπως "υπέρβαση, αποπεράτωση, εγγειοβελτιωτικός, λειμώνας, εγώ, εσύ" να μην έχουν καμιά αξία και σημασία.
Κι ίσως η συνάντηση αυτή να είναι
Η
Κάποτε μπορεί και να βρεθούμε.
Πραγματικά.
Υπερβατικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου