1.6.10

firesigns

Εγώ, 
εγώ που έχω διασχίσει έναν ωκεανό για μιαν αγκαλιά
- και πίστεψέ με δεν είναι από τις φορές που μιλώ μεταφορικά - 
κι εσύ. 

Το εγώ είναι σταθερά εγώ και το εσύ όλο αλλάζει. 
Καμιά φορά λιώνουν και τα δυό όταν είναι μαζί. Κι άντε να βρεις μετά το εγώ και το εσύ.
Καμιά φορά... 

Κι ήταν μια φορά κι ένα ΕΣΥ. 

Όλο κεφαλαίο. 

Σαν επιγραφή σε δρόμο που σου δείχνει που να συνεχίσεις.
Κι αν δεν το ακολουθήσεις χάθηκες. Χάθηκες και το 'χασες μαζί. 

Και μετά τα πόδια πληγιασμένα θέλουν μα δεν αντέχουν να ψάξουν άλλο για εκείνο τον δρόμο εκείνης της επιγραφής.

...

Τη νύχτα εκείνη θ' ανάψω σαν πυροτέχνημα, κι ίσως.

Ίσως.

Καύσιμη
ύλη
η
ψυχή
βάζει
φωτιά
στη
ζωή
.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου