25.3.16

γράμμα σ' έναν ποιητή

έρχεται ο καιρός που οι στιγμές οι παγωμένες στον χρόνο γίνονται ρευστές και πάλι και κυλάνε κι ελευθερώνονται 
έρχεται ο καιρός που όλα τα μαχαίρια που μπήχτηκαν στην καρδιά σου βγαίνουν ένα - ένα και πονάς όλο και πιο λίγο 
έρχεται ο καιρός που βγάζουν φως οι πληγές σου

αγάπη μου 
αγάπη μου μην κλαις για μένα τώρα που δεν είμαι εκεί 
αγάπη μου μην κλαις για μένα τώρα που δεν είσαι εδώ
αγάπη μου μην κλαις
αγάπη μου μην με πενθείς με κανέναν τρόπο
αγάπη μου αγάπα με αν μπορείς όπως σ' αγαπώ κι εγώ - σαν να μην υπάρχει χρόνος 
αγάπη μου δεν ξέρω πως παύει η αγάπη 
(δεν παύει η αγάπη κι όμως κάπως συνεχίζουμε χώρια)

λες και δεν είμαστε χειρονομίες ανοιχτές στον ορίζοντα των ανθρώπων, 
που σαν σε καθρέφτη λένε, 
αγάπησε με κι άφησέ με να σ' αγαπάω κι όταν δεν θα'μαι πια εκεί, 
άφησέ με να σ' αγαπάω κι όταν δεν θα είσαι πια εδώ - 
λες και υπάρχει χρόνος 

λες και σταμάτησα ποτέ να σ' αγαπάω. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου