ονειρεύομαι ακόμη έναν κόσμο. αλλιώτικο.
Άγνοια. Έπασχε από άγνοια. Έτσι έλεγε η διάγνωση.
Οδηγήθηκε στις συμβουλές ειδικών όταν οι γύρω του, είχαν αρχίσει να εκπλήσσονται με τις πληροφορίες που αγνοούσε.
Αγνοούσε το πως διαδέχονταν οι μέρες η μία την άλλη.
Αγνοούσε τα ονόματα κεντρικών δρόμων.
Αγνοούσε πως λειτουργούσαν τα τηλέφωνα.
Αγνοούσε.
Πόσα ήταν τα σύμφωνα και πόσα τα φωνήεντα. Ποια ήταν τα βασικά χρώματα. Πόσες ηπείρους έχει ο πλανήτης, πόσους πλανήτες το πλανητικό μας σύστημα, από που ανατέλει ο ήλιος, ποιές και πόσες είναι οι εποχές, τι συμβαίνει στους ανθρώπους και εξαφανίζονται, πότε ανθίζουν τα λουλούδια και πότε ωριμάζουν οι καρποί, ποιός άνεμος κάνει τις αποστάσεις να φαίνονται θολές, τι ανάγκη έχουμε τα καλαμάκια και τα χαρτονομίσματα, τις κατηγορίες στα πράγματα...
Η συνταγογραφημένη θεραπεία ήταν να γνωρίσει αυτά που αγνοούσε.
Κι όταν πια τα μάτια του γέμισαν είκονες κατάλαβε πως η αρχική διάγνωση ήταν λάθος.
Τότε που όλοι έλεγαν ότι ήταν άγνους, εκείνος ήταν αθώος.
Και τώρα χωρίς να το ξέρει ήταν σοφός.
(Ανάμεσα στην αθωότητα και τη σοφία υπάρχουν περίοδοι εξαιρετικής σύγχυσης που στον πλανήτη Γη τις λέμε ζωή.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου