Σήμερα πατάω το replay συνέχεια. Θέλω να παίζει αυτό το τραγούδι που μου κόλλησε τυχαία. Δε θα σου πω ποιό είναι, όχι γιατί δεν θέλω να το μοιραστώ αλλά να, είναι το δικό μου κόλλημα.
Δεν θέλω να γράψω. Όχι πολύ. Με τρώει βέβαια η παλάμη μου να ξύσω κανά μολύβι, να γράψω καμιά λέξη.
Μου 'φυγαν δυο -τρία καλά πρόσωπα σήμερα. Με προσπέρασαν στον δρόμο. Μαζί τους πήραν και τις ιδέες που κουβαλούσαν. Να θυμηθώ να ξανακουβαλάω μπλοκάκι, η τεχνολογία δεν είναι για παντού. Άμα είσα γραφιάς θες και τα σύνεργα.
Σήμερα χώρισαν και δυο άνθρωποι που αγαπώ. Λυπήθηκα μαζί τους. Και με τους δύο. Σκέφτηκα να τους φτιάξω ένα happy end να το'χουν κάπου στην βιβλιοθήκη τους, στην παρακαταθήκη τους. Λες;
Ένα ακόμη replay. Στο κομμάτι.
Στη ζωή δεν έχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου