11.5.10

"...Θα καθήσουμε λίγο στο πεζούλι..."

Το ξέρεις ήδη. Σ' ενα επίπεδο το έχεις διαισθανθεί. 

Κάθεσαι σ' ένα πεζούλι κάποιου δρόμου - ας πούμε στην Πανεπιστημίου για χάρη εκείνων που αγαπούν τις συγκεκριμένες αναφορές. Είναι νύχτα, αραιή κίνηση, κιτρίνα φώτα.

Περιμένεις, δεν ξέρεις ακριβώς τι, δεν έχεις τη δύναμη να κουνηθείς - έτσι λες. Κλαίς. Μα δεν μπορείς να καταλάβεις αν τα δάκρυα όντως φαίνονται γιατί δεν τα αισθάνεσαι. Δεν χαρακώνουν τα μάγουλα, δεν υγραίνουν το δέρμα, δεν κάνουν αλμυρή την παρουσία τους στα χείλη.

Λυπάσαι τον εαυτό σου; 

Οι λιγοστοί άνθρωποι που μπορεί να περνούν σε κοιτάζουν αμήχανοι. Αμήχανοι είναι όλοι άλλωστε μπροστά σε αυτόν που αισθάνεται, ή απέναντι σε αυτό που αισθάνονται ή ακόμη και στο ότι αισθάνονται κάποιες φορές.

Δεν ξέρεις πόσος χρόνος έχει περάσει από τότε που έφτασες εκεί. 

Πως βρέθηκες εσύ εκεί, αναρωτιέσαι. Εσύ. Εσύ που ήθελες να διαβείς μεγάλους δρόμους. Σ' ένα τυχαίο πεζούλι σε έναν οποιονδήποτε δρόμο. Με πόδια ανήμπορα να περπατήσουν ή καρδιά ανήμπορη να τα διατάξει. 

Δεν έχει σημασία πως βρέθηκες εκεί. Μπορεί να έκατσες ή μπορεί να έπεσες ή ακόμη να λαβώθηκες θανάσιμα ή πάλι μπορεί να φαντάστηκες ότι βρίσκεσαι εκεί. Θ' αποφασίζεις να σηκωθείς - κατ' εξακολούθηση. Το ξέρεις άλλωστε πως θα το κάνεις. Γενναιότητα; Ξέρεις πως όχι. 
 
Είναι που κάτι σε ωθεί να μη σταματήσεις. 

(Είναι που στη ζωή δεν έχει τελείες - ή μήπως έχει; Κι είναι η αρχή μια συνέχεια; )

Παίρνει μια ανάσα να σηκωθείς από εκεί που κάθεσαι και να συνεχίσεις. Δεν ξέρεις πόσο καιρό θα σου πάρει να σηκωθείς, ν' ανασάνεις, να τινάξεις από πάνω σου τη σκόνη που μάζεψες και να συνεχίσεις. 

Δεν ξέρω όταν θα σηκωθείς αν θα κουτσαίνεις ή θα είσαι πληγιασμένος ή αρτιμελής. Σημασία έχει ότι θα σηκωθείς. Μπορεί ακόμη και να σέρνεσαι στην αρχή. Μα θα προχωρήσεις. 

Και ξέρεις γιατί; Γιατί αυτό που σου συμβαίνει δεν είναι πιο δυνατό από σένα. Κι αυτή είναι πάντα μια σκέψη - μοχλός για να σε σηκώσει.

Κι ίσως τότε όταν σηκωθείς να δείς πως είσαι στο πεζούλι ενός μεγάλου δρόμου - μια ανάσα μακριά από εκεί που ονειρεύτηκες. 
Και ποιός ξέρει που θα σε πάει ο δρόμος αυτός κι αν θα τον διαβαίνει κανείς συνοδοιπόρος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου