13.5.10

Σπόροι και λιπάσματα

Σήμερα, σαν παλιός κηπουρός που είμαι, φύτεψα μια ευχή. 

Μια ευχή για τούτο τον πονεμένο κόσμο που όσο πονάει τόσο μας πληγώνει. 

Τούτες τις άστατες μέρες βέβαια θα την ποτίσω με δάκρυα. 

Και για λίπασμα θα'χει όχι όπως θα περίμενε κανείς τις λύπες μου μα τα χαμόγελα που μου απομένουν. (Λίπασμα εύκολο κι αρκετό, λίπασμα που η λύπη δεν μπορεί να το ληστέψει μα και κανείς άλλος.)

Το χαμόγελο είναι τροφή για τα φυτά, για τις ευχές, για τα μάτια... Μην το ξεχνάς. 

Σε καλύτερους καιρούς ίσως να μπορούσα να τη φροντίσω περισσότερο μα όταν οι καιροί είναι καλύτεροι δε θυμάμαι να έχω φυτέψει ευχές. 

Ίσως γιατί στους καλύτερους καιρούς θερίζουμε καρπούς.

Κι όταν φυτεύεις ευχές θερίζεις χαρές. 

- Κι οι πίκρες; 
- Χαζέ! Οι πίκρες παρέχουν τα δάκρυα για να ποτίζουμε. 

jardinero & 
gardener

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου