19.5.10

επιστολή προς καθαρογραφή

Αγαπητέ άγνωστε, 
Μακάρι να είχα μια διεύθυνση να σου στείλω μιαν απάντηση.
Ή έστω ένα ταχυδρομικό περιστέρι που να το εκπαιδεύσω να βρίσκει το τζάμι από το οποίο κοιτάς μακριά ως τον ορίζοντα κι ονειρεύεσαι. 

Είναι που όμως σε τούτη την εποχή που δεν ανήκει στις 4 γνωστές κάποια μηνύματα δεν φτάνουν στον παραλήπτη τους. Ίσως γιατί είναι δύσκολο να γνωρίζεις. Αλλά αυτό με τη γνώση συνέβαινε πάντοτε. 

Αγαπητέ άγνωστε θέλω να σου εκμυστηρευτώ ότι είμαι καλά. Ακόμη κι όταν δεν είμαι. Ακόμη κι όταν το φαγητό που τρώω νομίζω πως με δηλητηριάζει. Πως; Θα πρέπει να σου διηγηθώ μια πολύ μεγάλη ιστορία για να σου πω πως. Κι αυτή είναι η δική μου ιστορία. Η ιστορία - εμπειρία μου. Και μόνο από εκεί εγώ σου μιλάω. Όχι από θέση. Κι αν κάποτε το έκανα ήταν γιατί δεν το καταλάβαινα. Και να με συγχωρήσεις για τότε. Σου μιλώ από εξίσωση. Όχι μαθηματική μα μεταφυσική.

Και τώρα φτάνω σ' ένα σημείο όπου συναντάμε τη δυσκολία. Εγώ τουλάχιστον γιατί εσύ δεν με γνωρίζεις. Δυσκολεύομαι γιατί δεν ξέρω πως να σου πω πως η αλλαγή είναι η μόνη σταθερά, και δεν ξέρω πως να καταφέρω να μ' ακούσεις.
Δοκίμασα να μιλήσω σ' ενα μπουκάλι αδειανό κι έπειτα να το σφραγίσω μα τα λόγια πετούν και δεν φυλακίζονται.

Βέβαια ας ξεκαθαρίσουμε κάτι τώρα που είναι σχετικά νωρίς - κι ας ήθελα ν' αποφύγω τα ρολόγια. 

Αν ψάχνεις να βρεις ποιος είσαι και μετά να το φυλάξεις σ' ένα συρτάρι, μαζί μ' εκείνα τα προσχέδια σουρρεαλιστικών δοκιμίων, καλύτερα να σταματήσεις τώρα. Γενικά. Να με διαβάζεις πρώτα κι έπειτα να κάνεις ό,τι είναι αυτό που κάνεις. 

Θα σου πω μια λέξη. Τρία γράμματα. Ροή. Μικρές διορθώσεις στα γράμματα, ίδιος ήχος άλλο σύμβολο κι ένα άλλο σύμφωνο, και γίνεται... Ζωή.  

Αυτή είναι μια μικρή εξίσωση από τα μαθηματικά μου τα πρόχειρα. 

Η ζωή είναι ροή. Κι η ροή ζωή.

Αν ψάχνεις να καθρεφτίσεις το είδωλο σου σ' ένα ποτάμι κι έπειτα να κουβαλάς τη βεβαιότητα της απεικόνισης σου πλανάσαι πλάνην οικτρά. Η μορφή σου κι αν δεν αλλάζει θ' αλλάζεις εσύ. Αυτή είναι η μοναδική σταθερά σου στην φυσική της φύσης. Αλλά εδώ είναι το σημείο όπου μάλλον θα μπούν κάποιου είδους παράσιτα και θα σταματήσεις να μ' ακούς. 

Αγαπημένε μου άγνωστε αν βρω κάποτε τρόπο να σου μιλήσω θα σου πω πως το μυαλό μας δεν μπορεί να καταλάβει ποιοί είμαστε. Κι ότι τη μια μέρα μπορεί να είμαστε έτσι την άλλη αλλιώς. Συγνώμη που δεν τα λέω και πολύ φιλολογικά αλλά να, στη φιλολογία καμιά φορά χάνεται το νόημα.

Δες το σαν ένα επιτραπέζιο. Που πέφτει το ζάρι και προχωράς. Μόνο που είσαι ταυτόχρονα και πιόνι και ορίζεις τους κανόνες. Μην αντιστέκεσαι στο παιχνίδι. Πήγαινε όπου σε πάει. Γιατί η δική μου ιστορία λέει ότι σε πάει εκεί που θες χωρίς να το ξέρεις. Βέβαια θα μου πείς αυτή είναι η δική σου ιστορία και μπλά... μπλά.. μπλά... Εδώ θα πρέπει να σου'χεις εμπιστοσύνη.

Και κάτι ακόμη. Μην ψάχνεις καθρέφτη που να χωράει να σου δείξει ποιός είσαι. Δεν φτάνουν οι καθρέφτες στα βάθη και τα ύψη που φτάνουν οι άνθρωποι. Μπορεί κάποτε αν είσαι τυχερός κι αν σε λένε Αλίκη να σε περάσει απέναντι. 

Μα αυτό το "απέναντι" δεν το κάνουν οι καθρέφτες συνήθως. Το κάνουν οι άνθρωποι. Και σ' αυτό θα πρέπει να μου'χεις εμπιστοσύνη.

υ.γ. μπορείς το "απέναντι" να το αντικαταστήσεις και με τη λέξη εμπειρία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου